Toen in de jaren ‘50 op grote schaal de tuinwijken werden gebouwd, vroeg dit een collectieve inspanning van de stad,…
lees meer…
Toen in de jaren ‘50 op grote schaal de tuinwijken werden gebouwd, vroeg dit een collectieve inspanning van de stad, ondernemers en toekomstige inwoners. De gezamenlijke aanpak was toen het antwoord op de naoorlogse woningnood.
Op korte tijd ontstonden woonwijken uit een eenzelfde plan en materialisatie. Vandaag zijn de tuinwijken van weleer energetisch verouderd, is de eigendomsstructuur versnipperd of hebben ze hun eenvormigheid of groene karakter verloren.
De energie- en klimaatcrisis noodzaken ons om weer collectief te denken. Individueel verloopt de transitie naar een koolstofvrije en klimaatrobuuste leefomgeving te vrijblijvend en in gespreide slagorde. We dreigen de doelstellingen niet te halen door een gebrek aan samenwerking. De tuinwijken zijn het ideale startpunt om de troeven van collectief denken te herontdekken. Voor het project Klimaatwijk Leuven formuleerde het ontwerpteam zeven transitievragen die de opgaves concretiseren in de tuinwijk Ter Elst. Ze zochten naar collectieve hefbomen en knelpunten, waarbij ze hopen dat de oplossingsrichtingen een inspiratie kunnen zijn voor gelijkaardige wijken en onderzoekstrajecten.
De zeven transitievragen voor tuinwijk Ter Elst: Hoe waardevol is tuinwijk Ter Elst? Hoe maken we Ter Elst klimaatadaptief? Hoe verplaatsen we ons duurzaam? Hoe isoleren we onze woningen? Hoe schakelen we over op CO2-neutrale energie? Hoe betalen we de transitie? Hoe starten we de transitie?
